PULEX

PULEX

Arabibus pater saltus, nec enim solum anterius, sed et retrorsum mirum in modum salit, ut venatorem fugiat. Hinc in Nebulis Aristophanes, ut Socratem doceat de rebus nil-Lili philosophari, fingit illum pulicis saltum dimetiri et saltu suô proprios pedes quot transiliat. Verba sunt Actûs 1. Se. 2. et Latine sic habent:

DISC. Nuper interrogavit Chaerephontem Socrates,

Quot suos ipsius pedes saltet pulex?

Demorso enim Chaerephontis superciliô,

In Socratis caput insilierat.

STR. Quomodo igitur id metitus est. DISC. Dexterrime.

Ceram enim liquefecit, et captô pulice,

Pedes eius in ceram immersit:

Quibus solutis spatium dimensus est.

Et Actu 3. Sc. 1.

ΦΕΙ. Τίς φησι ταῦτα; ΣΤΡ. Σωκράτης, ὁ Μήλιος,

Καὶ Χαιρεφῶν, ὃς οῖδε τὰ ψυλλῶν ἴχνη.

PHI. Quis haec dicit? STR. Socrates Melius,

Et Chaerephon, qui novit pulicum vestigia.

Nempe de Socrate fuisse disseminatum tale aliquid, etiam ex Xenophontis Symposio colligere est, ubi Socrati dicit quidam Syracusanus, Ϝἶπέ μοι πόσους ψύλλα πόδας ἐμοῦ ἀπέχει: ταῦτα γὰρ σέ φασι γεωμετρεῖν, Dic mihi, quot pedes a me distet pulex: aiunt enim te haec dimetiri. Utut autem vile animalculum pulex sit, unde David, cum Rege Saule disceptans, humilitatis cansâ pulicem se vocat, 1. Sam. c. 24. v. 15. et apud Dionem Claudius, ut doceret, se tenuiorum hominum insidias susque deque habere, Οὐ τὸν αὐτὸν χρὴ τρόπον γύλλαντου καὶ θηρίον ἀ μύνεςθαι, Non opertet, inquit, eôdem modô adversus pulicem, quo adversus feram, se tueri; Tzetzis quoque Historiarum Chiliade 9. Hist. 72. Xerxis imbelles copiae vocantur, ψυλλῶν νέφος, publicum nubes; et ridetur in Fabulis qui a pulice morsus Herculem invocavit: Inde tamen etiam illustri viro nomen fuisse legimus, Hebr. Paros vel Pharos, qui saepe nominatur in libris Esrae et Nehemiae. Sed et in Menandri Messenia ψύλλος est viri nomen, de quo Suidas. Et Psylla urbs ac Psylli populi indidem nomen habuêre, Vidê supra et plura hanc in rem, apud Sam. Bochart. Hieroz. Parte poster. l. 4. c. 19. nec non Auctorem Anon. Sinae et Europ. c. 38.